Vrijdag was het dan d-day. Om 07:00 waren wij met het hele gezin in het ziekenhuis. Marit kreeg een mooi groot bed en een operatiehemd met muisjes met hoedjes die op kaasjes leken aan. Vervolgens alle standaardcontroles en daarna nog even samen met haar broer rennen door de gang en spelen met de cliniclownskast. En toen mochten wij naar het okcomplex. Bij de lift afscheid genomen van papa en grote broer Arthur. Hij ging naar school en Marit naar een ruimte met blauw verkleede mensen. Mama kreeg ook zo’n gek pak aan en allebei een roos haarnetje. Marit koos daarna nog een mooie kleurplaat van dribbel uit. Ze was heel dapper, stelde zich overal netjes voor en stelde ook haar knuffels voor. Toen op naar de ok. Marit klom netjes over op de ok tafel, stelde zich voor en gedroeg zich dapper. Toen netjes het ok-kapje op met inderdaad een vies kapje, maar dapper ingeademd. Na iets minder dan 4 uur mocht mama naar recovery. Marit was dapper zonder huilen iets wakker geworden en was blij met mama en de knuffels. Ze had gelukkig toch een ruggenprik gekregen en op recovery werd een morfinepomp aangekoppeld. Na twee wachten mochten wij naar de afdeling. Daar waren papa en Arthur met de roze ballon die ze zo graag wilde en een supergrote koos konijn knuffel. Dat deed veel goed. Ivm de morfine werd Marit op een eigen kamer aan de monitor gelegd. Lekker rustig. ‘S Middags hebben papa en Arthur de rolstoel nog gehaald. Marit is liggend gegipst, maar deze nieuwe uitdaging gaan wij gewoon aan. De nacht ging redelijk. Marit werd een aantal keren wakker, gaf pijn aan en het gips moest er af. Begrijpelijk maar helaas. Zaterdagochtend was Marit nog erg moe en had veel pijn. Eten en drinken wilde ze niet maar gelukkig is er een infuus. Later kreeg ze meer pijnmedicatie en vanaf toen ging het beter. Rond 14:00 was de morfine klaar en is dit omgezet naar andere medicatie en de monitor mocht er af. De drains er ook uit, dat was een beter gevoel. Toen viel ze in een diepe slaap. Ondertussen kwamen Cees, Wendy, pluck en Pepijn langs. Maar Marit sliep heel diep. Het was heel gezellig. Uiteindelijk werd Marit ook wakker en was ze helderder dan ooit. Ze kreeg mooie zoobles, een mooie tekening en een mooi boekje. Helemaal happy. Papa en mama waren ook nog verwend met chocola. Arthur en papa kwamen ook nog en toen konden de lopende kids nog even spelen in de speeltuin van de afdeling. Daarna bleven papa en Arthur nog even gezellig bij Marit. Tot het echt tijd was om te gaan. Dankzij papa kon Marit toen nog even doorgaan met haar my little pony dvd kijken en toen was het slaaptijd. De nacht ging weer best goed. Vanochtend vroeg Marit eindelijk zelf om drinken en at ze wat. Heel goed, want dan zou het infuus er uit mogen. Dat motiveerde en de beloning was daar: het infuus mocht er uit. Toen nog een motivatie: als je je rolstoel probeert dan kan je bij de dvd kast nieuwe dvd’s halen, en met een rolstoel kan je straks naar de wisselochtend. Toen was ze overstag. Dapper probeerde ze het en de verpleegster en mama wisten de stoel zo aan te passen dat het lukte. Halleluja. Voor comfort moet er nog een plankje bij, maar dat komt wel. Toen trots het stukje rijden naar de dvd kast en de cliniclownskast. Vervolgens op de kamer nog even kleuren met het cadeau wat ze van de verpleegster had gekregen omdat ze zo dapper was. Toen even op bed. Toen kwamen papa en Arthur, dus even showen. Heel even ook naar de gang. Arthur mocht als grote broer ook even duwen. Supergoed van allebei. Marit was moe en ging op bed Casper het spookje kijken. Daarna ging ze lekker slapen. Arthur en papa gingen naar de film.
Hoi Marit!
Wat fijn om te horen dat alles goed is gegaan.
Wat ben jij dapper. Je mamma en pappa en je broer Arthur zullen wel erg trots op je zijn.
Laat je je lekker verwennen door iedereen want jij hebt het verdiend.
Dikke knuffel van zwemjuf Viola